Tunca's Music Box: GİTTİM, İZLEDİM, YAZDIM - Işık ve Sevgiyle dolu bir gecenin ardından...

İLHAN İREM 40. YIL KONSERİ

Ona dair aklıma gelen ilk görüntü, o zamanlardan kalan nadir bir video kasetlerden birine çektiğim video kliplerinden birinde “Yel değirmenlerine karşı Don Kişot muyum?/Uçuyorum durmadan ben pilot muyum?” diye seslenmesiydi. O şarkı o günlerden bugüne içime doğan İlhan İrem sevgisinin başlangıcı olmuştu. Tabi o zamanlar 7-8 yaşlarımın anlamazlığıyla, şarkının içeriğinden çok müziğiyle ve o zamanlarda ilk kez duyduğum "idiot muyum?" sözünün beni güldürebilmesinin payı büyüktü. Yıllar içinde şarkının sözlerinin aslında ne kadar derin olduğunu anlayarak dinlediğimde keşfettim şarkının esas güzelliğini.

İlhan İrem çocukluğumun önemli figürlerindendi. Ablamla İlhan İrem TV'ye çıkınca televizyonun sesini kısıp kulağımızı Blaupunkt televizyonumuzun hoparlörüne dayardık. İlhan İrem'in sesinin böyle daha "buğulu" geldiğine dair saçma bir düşüncemiz vardı, ama hatırlarım, yıllarca yaptık bunu. J

Sonra benim kişisel İlhan İrem Özel albümüm olan İlhan-ı Aşk çıktı ve bu albümden çıkan Hayatın Üçüncü Gözü şarkısı benim İlhan diskografisindeki özel şarkılarımdan biri oldu. Yazılarımı daha önce okuma lütfunda bulunan müzikdaşlar, benim için “aklımda o şarkının çaldığı andan bir karenin canlandığı şarkılara” ayrı bir önem verdiğimi bilir. Hayatın Üçüncü Gözü şarkısı böyle bir şarkıydı. Klibin her karesi, ilk izlediğim zamanki ayrıntılarıyla aklımdadır ve çocukluğumda bir kareyi canlandırır.

İlhan İrem’in 40. yıl konseri haberini aldığımda bütün bu yukarıda yazdığım anılar, kulağımdan hiç gitmeyen şarkıların melodisiyle birleşti. Hani ölmeden önce görmeniz gerekenler listesi yapılır ya, benim için öyle bir şeydi İlhan İrem konseri görmek. Tabi ki tek başına olmazdı bu ve ben de kadim dostlarım “A. (41)” (aramızda espiridir bu, okuyunca anlar kendini) ve Bircan’la aylar öncesinden biletimizi cebimize attık ve geri sayıma başladık.

Şimdi bir yandan dün gecenin tüm ihtişamını yansıtacak kelimeleri seçmenin zorluğu ve CD çalarımdan yayılan İlhan-ı Aşk albümünün nağmeleriyle aylar sonraki ilk yazımı dün gittiğim İlhan İrem konseri hakkında yazacak olmanın mutluluğuyla yazıyorum. Dilerim siz de bu yazıyı okuyunca o geceyi yaşamış kadar olursunuz ve 8 Mart’taki yeni İlhan İrem konseri müjdesine en az benim kadar sevinirsiniz.

21 Eylül tarihi geldiğinde dilimizde İlhan İrem şarkıları ve “acaba bunu söyler mi, şunu da söyler mi, acaba sesi bozulmuş mudur” meraklarıyla Harbiye Açıkhava’nın yolunu tuttuk. Benim için tarihi anlardan biriydi, zira ilk kez izlemek daha düne kadar mümkün olmamıştı. Aslında çok da iyi oldu. Şimdiki aklımla ve tüm sevgimle İlhan İrem'in keyfine daha bir vardım.

Yerimize geçtiğimizde gözlerimle etrafı gözlemliyorum. Koskoca Harbiye Açıkhava daha şimdiden dolmuş durumda. İlhan İrem'in en parlak çağına yetişememiş ancak gene de müziğinin büyüsünü keşfetmiş “şanslı” gençlerden, 1975 yılından beri İlhan İrem'i takip eden "sevecenler"e ve bittabi İrembağı'na kadar herkes yerini almış. Fonda piyano ile şarkıların akustik potborisi çalarken, gözüm Metin Uca, Nükhet Duru ve Enver Aysever gibi tanınmış kişileri seçiyor, lakin “ünlü camiasından” çok fazla kişi yok.

Gecenin en büyük güzelliklerinden biri Stutgart’tan gelen İrembağı üyerinin açtığı Pankart oluyor. Pankartta Stutgart’tan Işık ve Sevgiyle yazıyor ve bütün Harbiye’de alkış yağmuru kopuyor. İnsanlar İlhan İrem’i özlemiş. Eh adam kolay kolay konser de vermiyor. Sık röportaj yapmıyor, televizyona da çıkmıyor, buna rağmen İlhan-ı Aşk büyüyor da büyüyor… Bu adam sihirbaz… Aklımdan bu geçiyor. Nerden yayılırsa yayılsın sesi, insanı hipnotize ediyor sanki.bir şehir efsanesine göre bir akıl hastalıkları hastanesinde bile İlhan İrem şarkıları çalınıyormuş tedavi niyetine.

Ve konfetiler, ateş şelaleleri ve ışıklar eşliğinde İlhan İrem orkestrası ilk melodilerle geceyi başlatıyor. İlhan İrem “Giderken bıraktığım asmalar üzüm olmuş/Yerlerde bütün kollar bütün bağlar bozulmuş/ Ben mi geç kaldım yoksa mevsimler mi soğumuş/Görmeyeli buralara olanlar olmuş olanlar olmuş” diyerek başlıyor ve bu sırada arka fonda barkovizyonda İlhan İrem “felsefesini”, diyeceğim, anlatan resimler ve görseller dönmeye başlıyor.

Bircan Çalışkan'ın kamerasından

Olanlar Olmuş, İlhan İrem’in 1989 yılında çıkan Uçun Kuşlar Uçun albümünün açılış şarkısıydı. Bu konser içinde çok başarılı bir açılış parçası oldu, zira İlhan İrem'in konser boyunca sık sık dile getirdiği barış mesajları ve içinde bulunduğumuz durumlara dair İlhanca değinmelerine çok uyan bir mesajı vardı.

Velakin ilk şarkı bittikten sonra konuşmasında “Hiçbir şey buluşmalarımız kadar büyülü olamaz, dedikten sonra, karanlıklara inat aydınlık taraftayız“ diyor ve yarınlardan bahsederken yazık olmayacağına değindikten sonra “Yazık Oldu Yarınlara”ya giriyor. İzleyicilere bakıyorum, herkes ayakta ve herkes İlhan’ına kendince sesleniyor... İlhan İrem sahnede bir o tarafa gidiyor, bir bu tarafa gidiyor, bütün seyircilere hitap ediyor. Belli ki çok özlemiş ve biz yerlerimizde hop oturup hop kalkarken, o da sahneden taşıyor. Bu arada yıllara inat, sesinde en ufak bir bozulma olmadığını fark ediyorum. Albüm kaydı gibi okurken şarkıları, sesi aynı berraklıkta... Şarkı arası konuşmalarında izleyenlerine "asi ruhlar, sevecenler" diyor.

Son Selam şarkısıyla devam ediyor gece. Şarkıdaki “Selam Selam Selam sana” derken izleyiciye bir merhaba diyor. Repertuar İlhan İrem’in bir otobiyografisi gibi, seçilen şarkılar hem İlhan İrem’in bir daha bizleri bu kadar özletmeyeceğine dair ipuçları taşıyor, hem de bu kadar ara vermenin özlemini yansıtıyor. Selam Sana dedikten sonra sıla temalı Dua şarkısı bana bunu çağrıştırdı.

Şarkıların arasında gene barış vermeye devam ediyor: “Karanlığa teslim olmayacağız” sonra Ninni Sevgilim geliyor: “Dağıt, bitir herşeyi yine karşındayım/Bütün kaçışlarında arkandayım” Bu şarkıya bir balerinin performansı eşlik ediyor.

Bundan sonra bütün klasiklerini arka arkaya sıralıyor: Kızım İçin, Ben Değilim (ahh bu şarkının bendeki yerini nasıl anlatsam, gözlerimi dolduran nadir şarkılardan), Şartlı Refleks, İşte Hayat, Bezgin, Aşk Değil Nefret Değil, Uçun Kuşlar Uçun, Sevginin O Gelmez Yazları, Komedi...

İşte Hayat’ta ‘Zaman her şeyi siliyor' kısmını bizlere söyletiyor ve en sonunda ‘Zaman her şeyi ‘biliyor’ olarak değiştiriyor, bu arada bütün konser alanında hep bir ağızdan söyletiyor, bunu bir de Ben Değilim’de yapıyoruz. Bir ağızdan “Eski resimlerdeki sevgilinin yanındakinin ben olmadığını” haykırıyoruz.

Dinleyiciler tezahürat yapıyor bol bol. Biz de ayaktayız, oturmak istiyorum arkadakiler rahat izleyemez diye ama ne mümkün? Yerimde duramıyorum, oturunca “şartlı refleks" olarak yerimden fırlayasım geliyor. Her boşlukta, fırsat buldukça “Don Kişooooot” diye bağırıyorum, ama tabisi duymuyor. :) Bir an “adamın dibisin dibi” diye bağıracağım geliyor sonra Bircan’ın bir bakışıyla bu isteğimi(!) bastırıyorum :)

Ara olduğunda adeta bir büyüden veya hipnozdan uyanmış gibi çevremize bakınıyoruz, zaman ne çabuk geçmiş, neyse ki daha ikinci yarı var.

2. Bölümün en hoş kısmı, İlhan İrem'in kendisine gelen bir mektuptan bahsettiği anlar oluyor. Sahibinden izin alarak açıkladığı mektupta, 5 aylık bir anne adayının çocuğunun duymaya başladığı ilk anda ilk kez İlhan İrem konserine getireceğini yazdığını söylüyor İlhan İrem. Seyirciler arasında bu anne adayını soruyor ve evet gerçekten gelmişler, bütün Harbiye'ye el sallıyor genç anne adayı, gecenin en dokunaklı ve güzel anlarından birini yaşatıyor.

2. bölümde Sürgün Gibi Masallarda, Yeraltında Fısıltılar, Ruh Gibi, Ali Veri Maria, Konuşamıyorum, Anlasana ve son şarkı olarak Boşver Boşver Arkadaş ile geceyi noktalıyor. Şarkılarına barışçıl mesajları eşlik ederken, ney performansı ve dans gösterisi de konserin eşlikçisi oluyor.

Sahneden Boşver Boşver Arkadaşla inen İlhan İrem, bis için sahneye yanında iki semazenle dönüyor. Bis kısmı konserin en can alıcı kısmı oluyor. “Hu” şarkısıyla dönmeye başlıyor semazenler ve büyülenmiş gibi bakıyoruz bu görsel şölene… Biraz ruhani, soyutsal İlhan İrem şarkılarından -ki aslında birçok şarkısında bu yönünü görmek mümkün- olan “Hayat mucize/Rahmani nefes/Şah damarımdan daha yakınsın/Hayra alamet lütuflar eyle/Hiç hiç diye hıçkırıyor, iç çekiyorum/Hu hu hu... Sallan hu/Hu hu hu... Deja vu” ve ikinci bis şarkısı, Yılan Isırığı ise kelimenin tam anlamıyla etkileyici, o semazen gösterisiyle birlikte tam bir final şarkısı oldu. Işıklar açıldığında yerimizden kalkamadık bir süre...

Konserde söylemesini beklediğim Don Kişot, Hayatın Üçüncü Gözü, Gemiler Döner Geriye şarkılarını söylemiyor ama olsun onları evde dinlerim deyip, bir sonraki konser haberini duyana kadar beklemeye karar veriyorum. 8 Mart’ta Kadınlar Günü için sadece aşk şarkılarından oluşacak konserin müjdesini bir daha vererek yazımı bitireyim.

İlhan İrem'in barış mesajı gecenin en önemli ve değerli anlarındandı: "“Yaşadığımız dünyaya olanlar oldu. Ama biz aydınlık tarafındayız.
Yok edilen, kurutulan, unutturulmak istenen her şeye karşın, binlerce çiçekle yeniden doğacağız. Asla karanlıklara teslim olmayacağız. Türkiye’nin dünya politikası ‘Yurtta savaş, dünyada savaş’ değildir! ‘Yurtta barış, dünyada barış’tır.”

Bu gece anlatılmaz yaşanırdı bir geceydi ve dilerim siz de bu gecelerden birinden nasibinizi alırsınız. İlhan İrem’i sevin, çünkü gerçekten hayatı zenginleştiren nadir kişilerden... Harbiye'de dakikalarca ayakta alkışların, ıslıkların gösterdiği o ki, insanlar İlhan İrem'e çok büyük saygı, sevgi ve muhabbet duyuyorlar, binlerce insanı bir selamı ile ayağa kaldırmak kaç kişiye nasip olur? Yazılarıma İlhan İrem gibi bir üstadın konseriyle dönmek benim için ayrı bir mutluluk. Sen çok yaşa İlhan İrem.. Daha nice 40 yıllarda hep bizimle ol...

Yeni yazılarımla buluşuncaya kadar -üstadın dediği üzere- “ışık ve sevgiyle kalın”