Toplam Sayfa Görüntüleme Sayısı

13 Ekim 2014 Pazartesi

GİTTİM, GÖRDÜM, YAZDIM – LEMAN SAM & YAŞAR – KUŞ MİSALİ TURNESİ (İZMİR-DATÇA-BODRUM; 12-13-14.08.2014)

Bir konser ki içinde kuşlar gibi uçmak da vardı, 
rüzgar olup gönül pencerelerinin perdelerini havalandırmak da…
“Senin bu hayatta sahip olduğuna en çok sevindiğin şansların neler?” derseniz, iyi müzikler dinleyebilmek ve iyi müzik yapan müzisyenlerle bir arada olabilmek derim. Yaşar’la olan muhabbetimi ve ona olan sevgimi zaten takip edenler biliyor. Bu yüzden Yaşar bu projeyi ilk kez tivitırdan “provalardan bir kare” olarak sunduğunda içimden evren bana gerçekten kıyak geçiyor demiştim. Zira bu sayede hayatımda müzikal anlamda en büyük kilometre taşlarından biriyle, Leman Sam’la da tanışabilme fırsatı da doğmuştu.
Leman Sam bu toprakların yetiştirdiği en büyük sanatçılardan biri. Sesinin sözünün yorumunun yanı sıra, toplumsal olaylara kayıtsız kalmaması, tutkulu bir hayvansever olması, “söylemeliyim, içimde tutamam” tavrıyla pek çok kez yasaklamalarla karşı karşıya kalmasına karşın gene de bildiğinden ödün vermeyen sanatçı gibi sanatçı. Benim de ilk kez TV’de kızıl uzun saçlarıyla gördüğümden beri hep bir şekilde yollarımın kesişmesini istediğim güzel ses, güzel insan. Yedi yaşındaydım, elime değen ilk CD onun Livaneli Şarkıları CD’siydi. Bir tanıdığımızın evinde görmüştüm ve farkında olmadan içimde oluşan kaset ve CD arşivcisi ruhumun ilk temelini atmıştı.
Yaşar ise Akdeniz’in sularından çıkıp gönül deryama karışan bir balık… Yıllar yılı öyle içime işledi ki şarkıları, sesi, kendisi, sevgisi, hayatım Yaşar’dan önce ve Yaşar’dan sonra diye ayrılıyor desem yeridir. Abartıyorsun demeyin sayın okuyucu, Yaşar bu hayatın bana verdiği en büyük şanslardan biri. Şarkılarıyla veya yazdığı tek bir satırla yolumu aydınlatan, yoluma eşlik eden, dertleşen, akıl veren, kalbini gördüğüm ve kalbimi gören nadir insanlardan. (Bunu ancak Her Dem Yaşar grubu anlar.)
Şimdi benim için bu kadar önemi olan iki ismin bir araya gelmesi haberine coşkun bir sevinçle birlikte bir merak uyandı, acaba nasıl olacak? İki tarzı farklı, gönlü aynı sanatçı bir sahnede nasıl duracak? Uyum nasıl olacak? Hangi şarkıları beraber söylecekler gibi şeyler geçti aklımdan. Zira hayallerimden biri de Yaşar’ın bir radyo programında söylediği Gönül ve Rüzgar’ı canlı olarak sahnede ondan dinlemekti. Bu hayallerim bu üç günlük konser turnesinde sevinerek gerçek oldu.
Konsere kadar olan süreçte neler yaptığımı önceki yazılarımda görmüş olabilirsiniz. Eski Fotoğraflar cd’si buradaki kilit noktam. Fuardaki konser alanına girip yerimize yerleştik. Arzum, Yeşimim, Nihalim, Muratım, Ceydamla ve İzmirli Yaşarcanlarım Altan ve İrem Yangöz çiftiyle her konser ilk konser gibi oluyor. Orkestra ekibi yerini alırken, hepimiz heyecanlıyız. Sahnede sağ tarafta Leman Sam’ın sol tarafta Yaşar’ın orkestrası, ortada kırmızı uzun bir koltuk var.
Konser Leman Sam’ın İlla şarkısıyla açılıyor ve Leman Sam’ın “gözlerinin içine girip, başka alemler gözlüyoruz”; biz bunlarla yetinmiyoruz illa ve bir İlhan Şeşen klasiği ve Leman Sam’ın da artık alameti farikası şarkılarından olan Rüzgar’la uçuyoruz. Rüzgar pencerelerimizin perdesini havalandırırken Leman Sam bir İlhan Şeşen anısını anlatıyor. Sonra Yaşar alıyor eline mikrofonu ve o güzel Deniz Yoksulu’nun ilk melodileri yayılmaya başlıyor, konser müthiş bir atmosferde, dengeli bir şarkı dağılımıyla devam ediyor. Ben Yaşar’ı oturarak dinlemeyi hiç beceremem, Yaşar da zaten oturmasını istemez seyircinin, velakin Gel Benimle’ye girer girmez bizleri sahne önüne davet ediyor, konserin  devamını en önde göz göze izliyoruz. İki buçuk saatlik konserde, bilhassa Leman Sam’ın dikkatini çekmeyi başarıyorum, zira konserdeki şarkıların hepsini ezbere söylemem dikkatini çekiyor, “helal olsun”umu alıyorum. Bu daha başlangıç tabi ki. “Sen kaç yaşındasın, bu şarkıların hepsini biliyorsun” diyor bir ara. Ben de çantamdaki sürprizi çıkarıp gösteriyorum. “Eski Fotoğraflar” CD’si. Gözleri şaşkınlıkla karışık bir mutlulukla “nerden buldun, delisin” diyor. “Bulurum ben” diyorum ve o albümden şarkıları soruyorum Allah Kolaylık Versin, Aşkımdan Vazgeçme, Eski Fotoğraflar var mı repertuarda diye, “taa milattan önceki şarkıları istiyosun, maalesef yok” diyor gülerek, ama hoşuna gidiyor, hatta bana bir sürpriz yapıp ertesi günkü konserde Aşkımdan Vazgeçme’yi bana bakarak söylüyor ve sahneden ismimi anons ediyor.
Bu kadar uzun anlattığıma bakmayın, bunların hepsi üç dakka içinde olan biten muhabbetler. Yaşar’ımı dinliyorum bi yandan, o da keyifli. İkili sırayla kendi şarkılarını söylerken, aklımdan keşke birlikte bir şeyler söyleseler diye düşünceler geçiyor. Konserde Yaşar şarkılarını söylerken Leman Sam arkada şarkıya uygun danslar yapıyor, Leman Sam şarkılarını söylerken, Yaşar geride kah eşlik ediyor, kah sahneye konulmuş koltukta oturuyor. Konserin bu ilk bölümü Nereye Kadar, Bela Sevdan, Her Şey Yolunda, Onun Vedası, Sebepsiz Fırtına, Anladım Ki, Gönül, Kuş Misali, Masal, Kıyamam Sana, Sevda Sinemalarda, Acıtmıyor Sevdan, Hayırdır İnşallah gibi hitlerle devam ederken, esas sürpriz konserin bundan sonrasında oluyor (ve benim için yılların hayali de gerçek oluyor). Leman Sam’ın Erdal Eren’e hitaben okuduğu şiir ve arkasından gelen Metris Türküsü ile ortam bir anda değişiyor. Alkışlar eşliğinde çok duygulu bir atmosfer oluşuyor. Ve yılların hayali canım Ahmet Kaya’nın şarkılarının Yaşar’ın sesinde hayat bulması ve tam da aklımdaki gibi bulması. Leman Sam’dan “Korkarım” yorumunu Yaşar’ın “Hep Sonradan”,  “Beni Vur”, “Mahur” yorumları izliyor. Gözlerim doluyor. Bu an hepimiz için sürpriz, benim için bir rüyanın gerçekleşmesi. Şarkılarda ikili birbirine eşlik ediyor. Derken günümüzün en manidar konularından birine getiriyor Leman Sam sözü ve hep birlikte “Özgürlük” diye bağırarak haykırıyoruz: “Okulda defterime, sırama, ağaçlara yazarım adını… Ey Özgürlük”… Gerisinde Zülfü Livaneli’nin içimize işleyen nağmeleri “Leylim Ley, Güneş Topla, Gün Olur” Leman Sam ve Yaşar’ın uyumlu yorumlarıyla bambaşka yerlere götürüyor. Konserde herkes büyülenmiş gibi, ağlayanlar bile oluyor.
Devamında ikili kendi şarkılarıyla devam ediyor. Kör Bıçak, Beni Koyup Gitme, Aldanırım, Sen Gelmez Oldun, Menim Nazlı Yarim, Divane, Kumralım, tabi ki Kuşlar, tam zamanında istediğim Hey Yıllar ve birlikte Çav Bella…
Konser güzel planlanmış ve bölümlere ayrılmış, Solo ve İkili şarkılar, Ahmet Kaya, Zülfü Livaneli, Leman Sam’ın alameti farikası Azeri parçalar yerli yerindeKonserde aslında daha birçok parça vardı canlı izlemek istediğim, mesela Çağrı albümünden Ağıt vardı hep içimi titreten ve canlı dinlemeyi hayal ettiğim. Ya da birkaç Azeri parça, mesela “Sene Bele Noldu Yar”, “Arzu Gızım”, “Tarla Gızları” gibi ya da İlla albümünden “Her Neyse” düeti veya Eski Fotoğraflar albümünden “Aşkımdan Vazgeçme”yi düet olarak söyleselerdi ne kadar güzel olurdu diye düşündüm. Ama hangi birine yetsi ki süre, o da haklı. O kadar güzel şarkının sahibi ki, sabaha kadar söyleseler bitmez. Bunun dışında ilk gün düşüncem, kendi şarkılarını söylemelerinin yanı sıra, bazı şarkıların düete uygun hale getirilebilir ve Leman Sam’ın şarkılarına Yaşar yorumu, Yaşar şarkılarına Leman Sam yorumuyla nefaset bir müzik olayı olabileceği, hatta bir adım daha ötesi bunun belki bir albüme bile dönüştürülebilir olduğuydu. Bunu üçüncü günkü Bodrum konserinde yakaladılar.

Şarkılar arasında anekdotlar anlatmaları ve birbirlerine pas atmaları çok hoş bir detaydı. Özellikle Leman Sam’ın şaka yollu o gün Barış Manço’nun grubu Kurtalan Ekspresle konseri olan kızı Şevval Sam’a atıfta bulunarak, “bakın Şevval’in yanında kaç yaşında adamlar benim yanımdaysa yakışıklı bir genç var” demesi günün hoş bir esprisi oldu.
Konser böylece biterken, Yaşar dinlenmek üzere hemen ayrılıyor, ben de Leman Sam’ın yanına koşuyorum. Benim Datça ve Bodrum konserlerine de geleceğimi öğrenince, üstüne “ben yıllık iznimi bunun için ayarladım” deyince büsbütün şaşırıyor ve seviniyor. Eski Fotoğraflar CD’sinden bahsediyoruz biraz, firma iflas ettiği için CD’nin bir daha basılamadığını ama yeniden ele alacağını söylüyor ve o şarkıları hatırlattığım için ne kadar mutlu olduğunu söylüyor. Bir fotoğraf çektiriyoruz ve arabanın kapısında çıkmam için “fazla ısrar eden” hanımefendiyi daha fazla kızdırmadan ve ertesi gün görüşmek üzere vedalaşarak Leman Sam’ın yanından ayrılıyorum.
2. Gün Datça Konserinden
Konserin ikinci ayağı Datça’ya, önceki yazımda anlattığım şahane coğrafi bilgim yüzünden biraz geç dahil oluyorum. Üçüncü şarkılarına geçmiştiler ben 10 kiloluk çantamla Amfi Tiyatroya girdiğimde. Tabiri caizse paldır küldür içeri girmem dikkat çekiyor ve Yaşar’ım yüzünde gülümsemesiyle selamını verirken Leman Sam da mutluluklar merhaba işareti yapıyor. Marmarisli Yaşarcanım Ecem’i görüyorum, özlemişim, ailesiyle gelmiş, kısa bir merhabalaşmadan sonra konsere dalıyoruz. Repertuar üç aşağı beş yukarı aynı, benim için anlamıysa Leman Sam’ın bir gün önceki konserde istediğim Aşkımdan Vazgeçme’yi bana bakarak ve ismimi anons ederek söylemesi oluyor. Gene gözlerim doluyor (ayy iyice sulu göz oldum bu sıralar, ama napıyım böyle jestler beni hep mutlu etmiştir). Leman Sam ve Yaşar’la şarkılı atışmalar ve selamlaşmalar sürüyor. Bu konserde bir gece öncekine göre daha fazla uyum ve şarkı eşliği görüyorum.

Konser çıkışı Yaşar gene erkenden ayrılıyor, ben de kulise “Allah Kolaylık Versin”in nağmeleriyle giriyorum, Leman Sam tüm zarafetiyle karşılıyor bizi, birkaç kişi var yanında, önce onlarla ilgileniyor, sonra “Allah Kolaylık Versin”i yeniden çıkarmaya karar verdim sen hatırlatınca” diyor. “Bence de iyi olur” diyorum, “o albüm çok kıymetli bir albüm”. Fotolarımızı çekiliyoruz, ben oradan ayrılıp Yaşar’ın grubuyla ayaküstü muhabbet eder ve düşüncelerimi paylaşırken, Ecem ve ailesi Leman Sam’la muhabbet ediyor. Oradan sonrası şezlonga uzanan süreç…


Turnenin üçüncü ayağı olan Bodrum, bu konser serisinin her şeyiyle dört dörtlük olduğu bir konser oluyor. Kaledeki konseri tesadüfen tanıştığım ve içimi titreten Hatice Foster (nurlarda olsun Defne Joy’un annesi) ile izlemek bu konseri benim için her şeyden öte bir anlama büründürüyor. Bu konserde de yanımda Antalyalı Yaşarcanım Tuğba var. Konser bekleyişi Hatice hanım’ın muhabbeti sayesinde keyifli ve yer yer duygusal bir havaya bürünüyor. Hatice hanımın anlattıklarını dinlerken Defne Joy’un hayat enerjisini nerden aldığını anlayabiliyorsunuz. Kadın çok  görmüş geçirmiş, durduğu yerde duramıyor, oturduğumuz koltukları beğenmiyor mesela, gidip sahneye yakın bir yerde ayakta duruyor, ekibe şirinlikler yapıyor, muhabbetle dediğini yaptırıyor.
Defne Joy, Yaşar’ı ilk anons eden DJ’ymiş ve Yaşar Defne Joy’a “sen benim uğurum olacaksın” demiş, Hatice hanım bunu anlatıyor, sonra birden kalkıp kulise gidiyor. Defne Joy’un şans bilekliğini hediye etmeye. Bu arada Hatice hanım ilk kez bir Yaşar konserine geliyormuş.
Bunlar konser başlayana kadarki detaylar. Bu üçüncü günkü konserde her şey mükemmeldi. Yaşar’ın Rüzgar ve Gönül şarkılarında Leman Sam’a eşlik etmesi, Leman Sam’ın Kuşlar’ı anonsu ve eşliği, Yaşar’ın okuduğu şiirin akabinde Leman Sam’ın şarkıya girmesi, aklımızı uçurdu. Her şey tam olarak oturmuştu bu konserde, Leman Sam’ın şakaları, Yaşar’ın anekdotları, birbirlerine övgüleri, Yaşar'ın Leman Sam'ın saçlarını taraması, buna mukabil Leman Sam'ın Yaşar'ın terini silmesi ve tabi şarkıları, dansları, şiirleri, bütünlüklü bir konserdi. Çıkışta neler olduğunu yazmıştım önceki yazımda. Anlatmakla bitmez ama aşağıdaki fotoğraflarla dilerim siz de konseri hissedebilirsiniz.








Bu konserleri kaçırsaydım çok üzülürdüm gerçekten. Güzel müzik dolu enfes üç gün geçirdim sayelerinde. Leman Sam'ı tanıdım ve aklımdaki gibi sıcak kişiliğini görüp sevindim. Bu iki sesi bir arada izleyin derim, çünkü bu sadece bir konser değil, bu toprakların yetiştirdiği en iyi iki sanatçıdan bu topraklarda çıkmış en güzel şarkıların ve sanatçıların bir derlemesi… Hüzün de var içinde, neşe de… Kuşlar gibi uçmak da var, rüzgar olup gönül pencerelerinin perdelerini havalandırmak da… Toplumsal geçmişimizin acı olaylarıyla yüzleşip ağlamak da var, yıllara meydan okuyup “hey yıllar yenilmedim size” diyerek ayağa kalkmanın coşkusu da… Biz 13 Aralık’ta Bostancı Gösteri Merkezi’nde, 15 Şubat 2015’te Türkan Saylan Kültür Merkezi’nde olacağız, bekleriz hepinizi.